Czasem okazuje się, że dziecięce marzenia, nawet te najbardziej nierealne, ktoś może spełnić tylko i wyłącznie dzięki dobrej woli. Czasem jesteśmy świadkami rzeczy na co dzień niespotykanych. Czasem przez przypadek możemy się wiele nauczyć… I właśnie te wszystkie elementy odnajdziemy w książce Renaty Piątkowskiej „Dziadek na huśtawce” (Wydawnictwa Bis).

Zapraszam do przeczytania całego postu – nie tylko recenzji, bo skonstruowaliśmy rodzinnie świetną zabawkę, do której zainspirowała mnie ta książka.

Dziadek na huśtawce

Jak nietrudno się domyślić cała dalsza historia kręci się wokół relacji Witka i pana Teofila, który pokazuje jak można spojrzeć na świat z nieco innej, bardziej optymistycznej perspektywy, niejednokrotnie zaskakując obu chłopców. Reszty zdradzać Wam nie będę, przekonajcie się sami

Zabawa w nawiązaniu do treści książki

Jak zawsze w nawiązaniu do treści proponuje Hani jakąś zabawę. W pierwszej chwili pomyślałam, że skoro pan Teofil był zegarmistrzem i skrupulatnie tłumaczył chłopcom zasady odczytywania godzin: „Ta duża wskazówka pokazuje upływające minuty. Jest pracowita i raz po raz okrąża całą tarczę. W tym samym czasie ta mała, grubiutka, przesuwa się tylko troszeczkę, od cyferki do cyferki, i wtedy mija godzina” – zrobimy zegar. Ale stwierdziłam też, że zegarów jest dookoła całe mnóstwo i wymyślę coś innego. W końcu muszę wykazywać się kreatywnością postanowiłam zaprojektować huśtawkę do samodzielnego złożenia. O moim zamiarze poinformowałam pana męża:

Huśtawka sprawdzona, przetestowana. Hania zadowolona – i to jest najważniejsze!

Spełnia swoje funkcje, buja się i utrzymuje ciężar zabawek

Sama jestem z siebie też dumna, udało mi się wymyślić coś fajnego. Praca jak najbardziej zespołowa. Mama zaprojektowała, tata przygotował, dziecko złożyło!
Jeśli też chcecie popłynąć z taką zabawą prześlę moją instrukcję – zawsze chętnie się dzielę