Jakiś czas temu okazało się, że Wojtek ma delikatną anemię. Oczywistym zaleceniem była suplementacja żelaza. Akurat tak się złożyło, że tego samego dnia miałam wizytę z Hanią u pediatry-pulmonologa, rewelacyjnego zresztą specjalisty dziecięcego. Nie będę robić mu reklamy, ale w Internecie nie ma żadnej negatywnej czy nawet neutralnej opinii na jego temat. To lekarz, który antybiotyków unika jak ognia, a jego zalecenia bywają w swojej prostocie zaskakujące. Powiedziałam mu o naszej sytuacji. Polecił, abym każdego dnia podawała Wojtkowi… żółtko najlepiej w domowym budyniu, na który podał mi przepis. Dzisiaj się nim z Wami dzielę, bo jest banalny, ale nie dlatego, żeby Wam podać receptę na wyrównanie poziomu żelaza, ponieważ sam budyń nie wystarczy. Po czasie dowiedziałam się, że wapń utrudnia wchłanianie żelaza, z kolei proces ten ułatwia witamina C. Zatem nie potrafię powiedzieć na ile skuteczna jest rola żółtka połączonego z mlekiem w walce z anemią, ale sam budyń bardzo małemu smakował.

Z racji, iż u nas budyń zastępuje wieczorną porcję mleka, robię go w formie płynnej – do picia. Można go bez problemu zrobić z mleka modyfikowanego jak i zwykłego. W pierwszym przypadku trzeba pamiętać, że podczas gotowania MM straci wszystkie swoje wartości, ale w tym przypadku to jest nieistotne, bo najważniejsze jest żelazo zawarte we wspomnianym żółtku. Po co gotować? Po to, aby ustrzec się ryzyka zakażenia salmonellą z jajka.