Opiszę Wam troszeczkę nasz wczorajszy dzień. Nie wyróżniał się on w zasadzie niczym szczególnym. 

Rano Hania poszła, a właściwie pobiegła do przedszkola, gdy tylko budynek ukazał się jej oczom Od jutra będziemy już chodzić razem :-/, a tak dobrze było mi w domu ;-).

Miała być ładna pogoda, ale nic na to nie wskazywało, bo do południa nawet padało. Na szczęście później się przejaśniło. Z racji, że absolutnie jestem zwolenniczką poznawania wszystkiego przy użyciu jak największej liczby zmysłów (dzisiaj dominowały: wzrok, węch i dotyk – w przypadku Wojtka również smak, bo musiał spróbować czy piasek można jeść :-P, a na upartego słuch – gdyż przesypujący się piasek też „wydaje dźwięki, ale o tym przeczytacie dalej), toteż spontanicznie, bez planowania próbowałam dostarczyć dzieciom kilku „atrakcji” dzięki którym zapamiętają jak najwięcej (no, może Wojtek jest jeszcze za mały, ale doświadczenie zdobywa).

Zaczęliśmy od piaskownicy – każde dziecko lubi się chyba w niej bawić i robi to automatycznie, bez zastanowienia. My zrobiłyśmy sobie proste doświadczenia, by poznać „właściwości” suchego i mokrego piasku. Na początek przygotowałyśmy sobie część piaskownicy, tak, by znajdował się w niej tylko mokry piach.

1. Babki

Zadaniem Hanuli było zrobienie babek – jednej przy użyciu suchego piasku, drugiej z mokrego.

Wnioski są oczywiste, ale dla formalności napiszę, że samo zaklęcie „babko, babko udaj się, bo jak nie, to cię zjem” nie ma tutaj większego znaczenia. 

Delfinek z suchego piasku nie wyszedł.

Foczka z mokrego piasku była idealna.

Zatem: do babek suchy piach się zatem absolutnie nie nadaje ;-p

2.

Przesypywanie.

Najpierw na sitko trafił piasek suchy. Logiczne – przeleciał przez dziurki zostawiając po sobie małe kamyczki. Piasek mokry „zapchał” sitko.

Eksperyment z młynkiem. Aby wprawić wiatrak w ruch trzeba nasypać do podajnika piasek…? Suchy. Brawo, zgadliście! Mokry nie przeleci.

3.

Zauważyliście, że temat liter ostatnio pojawił się u mnie kilkukrotnie. Hania bardzo go chyba polubiła, bo zaskakuje mnie na każdym kroku. Pomijam, że wszędzie wskazuje litery H – Hania, W – Wojtek, M- Mama i T – Tata. Ostatnio przydreptała z długopisem i kartką. Byłam pochłonięta czymś innym więc rzuciłam, ot tak: napisz H jak Hania i… napisała. Zrobiła kółeczko i pytam co to jest? Myśli i mówi Ooooorzech. I tu mnie naprawdę zagięła, bo owszem, pokazywałam jej O jak Oliwier (ulubiony kuzyn), ale z orzechem wyskoczyła jak Filip z konopi :). Dalej poprosiłam ją o M. Próbowała, ale się zagalopowała. Wyszło mniej więcej tak: /////. Myślę, że to i tak duży sukces, bo nie uczę jej pisać liter:)

Wracając do piaskownicy: tam też można poćwiczyć „pisanie”. Np. z mokrego piasku można utworzyć literę – zdj 1. powyżej (to „H” akurat jest moje, dla przykładu. Obie mamy imiona na tą literę więc każda robiła swoją). Hanula „H” stworzyła z pomocą łopatki.

Z piaskownicy przenieśliśmy się na łąkę. Po co? Najpierw mamie zachciało się przesadzać kwiatki, a ziemia z kretowin świetnie się do tego nadaje. 

Wojtek kocha piasek w każdej postaci, więc kretowiny też zrobiły na nim wrażenie. Musiał podotykać, posypać siebie, dosypać trochę do doniczki. Później miał frajdę, że może się poprzewracać i powąchać trawę

Następna zabawa polegała na szukaniu kolorów, które przyniosła wiosna. Z fotografią mam niewiele wspólnego (może poza tym, że codziennie pstrykam fotki, żeby dodać je do bloga z instrukcjami oraz dokumentuje ciekawe akcje moich dzieci :)) Czasem aparat sam ustawi ostrość tak, że zdjęcie wyjdzie całkiem fajnie, przynajmniej według mnie – amatora.

I tym akcentem kończę dzisiejszy post. Bawcie się z dziećmi, ucząc je bez przymusu