Pierwsza z nich wędrowała pocztą i nie dotarła, niestety. Wysłałam ją dwa tygodnie przed terminem urodzin, bo nauczona doświadczeniem, wiem, że do środkowej części Polski kartki ode mnie chodzą pieszo. Okazuje się, że i po miesiącu nadal „jest w trasie”. Straciłam już nadzieję, że dojdzie.
Do jej stworzenia wystarczyła baza, niebieski prostokąt (niebieski dlatego, że pierwszy kolor z którym kojarzy mi się jubilatka, znana zresztą z sieci, bardzo charakterystyczna, to właśnie ten), do tego mniejszy prostokąt z bordera (pasek tapety), minibukiecik sztucznych kwiatów, wstążeczka i owal z życzeniami, wycięty ozdobnymi nożyczkami. Do tego unikatowa treść ręcznie pisana. Aż żałuję, że nie zostawiłam sobie wersji „na brudno”, bo szkoda mi tych życzeń, tym bardziej, że adresatka, jest osobą wyjątkową, więc starałam się je sformułować w sposób nietuzinkowy.

Cóż, może cuda się zdarzają i kartka zostanie dostarczona na przyszłe urodziny…

Nie ma sensu za bardzo rozpisywać się na temat kolejnych kroków wykonania. Zdecydowanie są one widoczne na zdjęciu. Wszystkie elementy po kolei przyklejamy, tylko kwiaty najpierw przewiązujemy wstążką.

Proste? Oczywiście! Nie bez powodu post jest zatytułowany „Banalnie łatwe kartki urodzinowe”