Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, a w raz z nimi prezentowy szał. I właśnie na prezentach chciałabym się dzisiaj skupić. Nie będę Wam jednak podpowiadać co kupić, ale jak zapakować, bo niektórzy uważają, że to zbyt trudne…
Opcji pakowania jest kilka:
1. Idąc na łatwiznę, możemy sięgnąć po gotowe torebki, za którymi osobiście nie przepadam, bo widać co jest w środku. A przy rozpakowywaniu z papieru jest ten dreszczyk emocji i niecierpliwości, który kończy się… wybuchem radości, albo udawaniem, że prezent jest ekstra. Po reakcji tuż po odpakowaniu widać od razu czy trafiliśmy czy nie. A kukając pod choinkę można przygotować dobrą minę do złej gry, gdy już wcześniej widzimy co jest w paczce.
2. Woreczki celofanowe fajnie prezentują, ale niczego przez nami nie ukryją. Używam ich do pakowania drobnostek o nieregularnych kształtach. Dla przykładu wzięłam kubek. Taka folia ładnie wygląda z kokardką z rafii (wszystkie kokardy w tym poście są robocze – robione na szybko, tylko dla przykładu).
3. Do prezentów dużych gabarytowo, można kupić gotowe kartony. Ten akurat przyszedł do nas z zamówieniem z serwisu aukcyjnego i gdyby nie logo byłby całkiem fajny.
4. Papier prezentowy – to jest to, co lubię najbardziej. Pokażę Wam jak proste jest pakowanie. Dla przykładu wzięłam pierwszy papier, który znalazłam w domu i dwie książki – na potrzeby postu. Przy czym zaznaczam, że zawsze owijam w ten sposób przedmioty zapakowane np. w kartonik lub o równej powierzchni.
Krok I.
Dotnij odpowiednią ilość papieru – tyle, aby owinąć prezent dookoła i by zostało po bokach na zakładki.
Krok II.
Owiń cały prezent i sklej (taśmą lub klejem) w możliwie mało rzucającym się w oczy miejscu (ja to zrobiłam na grzbiecie książek).
Krok III.
Sprawdź czy prezent znajduje się na środku papieru – tzn. czy po obu stronach pozostało tyle samo papieru na zakładki.
Krok IV.
Wersja 1. Czynność wykonujemy obiema rękami równocześnie (ja pokazuję jedną bo w drugiej mam aparat :-P). Zaginamy papier po obu stronach, tworząc zakładkę górną i dolną.
Dolną „chowamy”, a górną naciągamy i przyklejamy. Obracamy prezent i czynność powtarzamy.
Wersja 2. Górną część zginamy ku dołowi, a boki kierujemy do wewnętrznej strony, robiąc zakładkę. Ciągniemy za wierzchołek i przyklejamy.
I mamy zapakowaną paczuszkę. Teraz wypada dodać wstążkę.
Opcja 1.
Standardowa. Rozciągamy wstążkę wzdłuż prezentu, obracamy go do góry nogami i na środku przeplatamy wstążkę, zmieniając jej kierunek. Ponownie obracamy i robimy kokardę (oczywiście tu jest byle jaka).
Opcja 2.
„Boczna”. Robimy to samo co wyżej ale nie przeciągamy przez środek tylko bardziej z boku.
Opcja 3.
Dwukolorowa. Bierzemy dwa kawałki wstążki, nakładamy na siebie (ale tak, aby było widać oba kolory). Powtarzamy powyższe czynności. Na końcu robimy wstążki. Można zrobić dwie lub jedną – tutaj wzięłam najpierw jedną końcówkę zielonego i żółtego razem, a potem pozostałe.
Opcja 4.
Skośna. Wstążkę podkładamy pod prezent pod kątem. Lewą stronę przeciągamy przez wierzch, a następnie przed krawędzią znów pod spodem i ponownie do góry (zdjęcia obrazują to lepiej niż opis). Oba końce wiążemy do kokardy.
A jeśli chcecie się dowiedzieć jak wykonać różnego rodzaju ozdobne kokardki to zapraszam Was m.in. tu i tu.
Jeśli zdążę przed świętami pokażę Wam jeszcze jak robię wizytówki z imionami na prezenty.
A co w tym roku będę pakować? Kto czytał list do Mikołaja Hani ten może się domyślać, że dostanie jedną z rzeczy, o którą prosiła. Jeśli chodzi o młodzieńca – absolutnie nie mamy pomysłu! Naprawdę. Do świąt kilka dni, a my mamy ogromny problem. Śmiałam się do męża, że kupimy „mu” prezent, dzięki któremu my będziemy spokojniejsi. Jaki? Z racji tego, iż wszędzie go pełno, lubi się gonić i zwłaszcza na podwórku uciekać tu i ówdzie, a uwielbia nosić torby i różnego rodzaju plecaki najlepsze byłyby szelki ze smyczą.
Fakt, są dosyć drogie (http://babyandtravel.pl/), ale praktyczne i wyglądają jak plecak. Wielu ludzi stuka się w czoło, gdy widzi dziecko z takim wyposażeniem, a tak naprawdę nikt nie pomyśli, że maluch reaguje spontanicznie, impulsywnie i nieprzewidywalnie. Wystarczy chwila nieuwagi by doszło do nieszczęścia. Przecież nawet idąc za rękę dziecko może się nam niespodziewanie wyrwać. Ten gadżet pozwala „wyhamować” malca w odpowiednim momencie, dlatego sama nigdy się z tego nie śmieję…
Aczkolwiek i tak doszliśmy do wniosku, że prezent ma być dla niego, ku jego uciesze, a nie dla naszej wygody, chociaż i tak by miał frajdę, że może coś nosić na plecach. Nie pozostaje nam nic innego jak szukać dalej 🙁 Może Wy mi powiecie co oprócz aut można kupić niespełna dwulatkowi?
