Puzzle zapewniają długie godziny zabawy, dla dzieci i rodziców (uwielbiam zabawy konstrukcyjne, więc uwierzcie, że trudno było mi się oderwać od nich. Miałam taką samą frajdę jak dzieciaki – może nawet większą :-P…).

Puzzle składa się w dwojaki sposób: standardowy – „na płasko” lub przestrzennie w „trójwymiarze”. Elementy łączy się dość łatwo (na płasko), chociaż na początku Hania próbowała „wbijać” je pięścią. Szybko jednak zauważyła, że niepotrzebnie się męczyła. Można tworzyć wykorzystując wzory dołączone do zestawu lub pozwolić ponieść się fantazji.

Tak więc, jak wspomniałam, można odwzorowywać:

Można tworzyć inspirując się wzorami:

Tutaj przyznam, że z budowlami 3D miałyśmy mały kłopot. Być może jest to kwestia wyrobienia klocków, ale troszkę kłopotliwe było połączenie w pionie, odskakiwały i niektóre nie chciały się trzymać, tak więc trzeba było je dobierać metodą prób i błędów.

Statek Hania wzbogaciła o nieco więcej szczegółów.

A teraz przestawię Wam wytwory naszej wyobraźni – moje, Hani i… tatusia 🙂

Pajacyk, którego Hania podprowadziła, uniemożliwiając mi tym samym dalsze tworzenie. Nie chciała go oddać – przywłaszczyła go sobie i poszła z nim oglądać bajkę…

Kwiaty różnego rodzaju.

Owady i zwierzęta np. motyl, osa czy lew.

Środki transportu/pojazdy np. statek, wózek widłowy i jeździk.

Inne: palma, marchewka, coś co miało być lodami 🙂 i Minionek, który nie do końca wyszedł, bo zabrakło żółtych klocków.

Sami widzicie, że puzzle niesamowicie rozwijają wyobraźnię, a także doskonalą małą motorykę. Nie muszę wspominać, iż utrwalają umiejętność nazywania kolorów. Nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o innych aspektach edukacyjnych.

Już we wzorach producent podpowiada, że można tworzyć cyfry i litery. Sprawdziłam – da się zbudować wszystko!

Oczywiste jest zatem, że puzzle można wykorzystać do zapisywania działań: dodawania, odejmowania, mnożenia, dzielenia. Póki co Hania liczy na konkretach, więc nie będę jej na razie wprowadzać tej kategorii. Ale ćwiczenia służące utrwalaniu symbolu graficznego cyfr – jak najbardziej. Jak to sprawdzam? Układam cyfrę i proszę, aby Hania położyła obok odpowiednią ilość klocków oraz powiedziała co to za cyfra. Później dla potwierdzenia przelicza elementy.

Możliwości budowania jest wiele. Za każdym razem można stworzyć literkę inaczej – zresztą, gdy porównacie moją wersję „B” z wersją producenta dostrzeżecie różnicę. Niemniej sprawdzam czy Hania zna litery prosząc o ułożenie wybranej:

H- moja wersja i jej (na motylku: prawe, górne zdjęcie) – bez podpatrywania oraz T autorstwa Hani.

Uczę także rozróżniania głosek w nagłosie czyli wskazywania pierwszej głoski (litery) wyrazu.

Układam literkę i kładę przed nią trzy przedmioty. Wymawiam głośno głoskę i proszę by Hania wskazała rzecz, której nazwa rozpoczyna się na nią. Gdy ma problem zadaję pytania pomocnicze np. Gdzie słyszysz „F”: F jak talerz? F jak filiżanka? F jak łyżeczka?

I również śmiało mogę powiedzieć, że puzzle są solidne. Najmłodszy brzdąc chodzi po nich, Hania próbowała je „wykręcać” podczas rozmontowywania budowli i nic się z nimi nie stało, aczkolwiek nie powiem, że przy użyciu większej siły zaczepy by z pewnością przetrwały – nie mam zamiaru tego sprawdzać. Z czystym sumieniem polecam jako prezent! U nas póki co popołudnia upływają na zabawach tymi klockami. A może mieliście okazję je wypróbować? – chętnie poznam Wasze zdanie. Na koniec dodam, iż cena nie jest wysoka: na stronie producenta 35,62 zł. Czy warto? Pewnie, że WARTO!