Nieraz nas zaskakuje, np. siada do posiłku i po pierwszym kęsie wykrzykuje „delicious”, gdy wychodzimy prosi „Mamo mogę wziąć mój backpack?”, po czym zakłada go i krzyczy „activate”. Również jeśli mowa o zwierzętach, np. w szpitalu chciałam ją zachęcić do jakiejkolwiek aktywności czy pogawędki, bo na nic nie miała ochoty, proszę ją: powiedz papuga, a ona: „nie umiem, umiem niedźwiedź andyjski” i tak kilka razy pod rząd. A gdy dostała naklejkę „dzielny pacjent” spojrzała na nią i z powagą mówi do lekarza: „to jest panda, ona je bambusy”.

Jak dla mnie to bajka na 6, ale nie o tym miałam pisać 🙂

Oto jak zaczął się dzień jej urodzin.

Pierwsza niespodzianka, która czekała na nią z samego rana, tuż po przebudzeniu to ozdoba ścienna, która wiąże się z bajką (przyklejaliśmy ją o północy). W centralnym punkcie przykleiliśmy drzewo-miarkę wzrostu, za którą kryją się: żyrafa, lew, słoń, zebra, tukan i hipopotam, a nad nią dodatkowo mamy słoneczko, chmurkę i motylki.

Drugą część tworzą imiona. Ci z Was, których dzieci śledzą losy Dory mogą kojarzyć odcinek, gdzie dziewczynka szuka zwierzątek, których nazwy zaczynają się na poszczególne litery alfabetu. Na każdej literce jest odpowiednie zwierzę:

– Horse

– Anteater

– Narwhal

– Insects

– Anteater

oraz

– Wolf

– Octopus

– Jaguar

– Tiger

– Elephant

– Kangaroo.

W sumie to przypadek, że nazwy zwierząt są z języka angielskiego – po prostu, gdy zamawialiśmy litery, nie było opcji polskiego alfabetu. Na upartego przy Wojtku prawie wszystkie litery oprócz E pokrywają się z naszym językiem. Niemniej Hania od razu to skojarzyła z Dorą. 

Układ jest taki, ponieważ po lewej stronie zapisywać będziemy pomiary Hani, po prawej Wojtka. Zrobiliśmy od razu dwa imiona, bo pokój będzie wspólny (gdy będzie konieczność opuszczenia łóżeczka przez maluszka), a za kilkanaście dni będziemy obchodzić urodziny młodszego potomka, więc po części niespodzianka dwa w jednym :). A poza tym jak to by być mogło, żeby ona miała imię, a on nie.

Aspekt edukacyjny ukryty w niespodziance: naklejki wzbudzają zainteresowanie nauką dalszego liczenia, przeliczania (np. zwierząt), odczytywania liczb, porównywania („on jest niższy, ja wyższa”, „urosłam o 3 cm/kreski, a Wojtek o 2”, „w moim imieniu jest 5 liter, a w Wojtka 6, o jedną więcej” itd.), uczą globalnego odczytywania imion, nazywania poszczególnych liter i nazw zwierząt zarówno po angielsku jak i po polsku…

A… Opiszę jeszcze reakcję. Z racji, iż Wojtuś obudził się pierwszy, poszedł do pokoju siostry, żeby ją obudzić. Ale zatrzymał się przy naklejce, obejrzał, pogłaskał, roześmiał się, a dopiero potem podszedł do Hani. Wstała, rozejrzała się i pyta:

H: Kto mi to przykleił?!

M: A jak myślisz?

H: Nie wiem.

M: Mama i tata.

T: A wiesz co to jest?

H: Zwierzątka, drzewko i literki, takie jak Dora szukała.

Potem jeszcze długo się przyglądała i było całe mnóstwo wyjaśnień.

 Później był torcik. Spodobał jej się, ale chyba nie w 100%. Skąd wiem? Bo od razu zadała pytanie: „A gdzie Butek i Rabuś?” Wyjaśnienie, że się nie zmieścili na szczęście wystarczyło, ale już zapowiedziała jak ma wyglądać następny.

Trzy świeczki zostały zdmuchnięte w tempie światła, nawet nie zdążyliśmy uwiecznić tego momentu na zdjęciu. Oczywiście jak na jubilatkę przystało, pierwszy kawałek tortu ukroiła sama.

Później dała koncert: zaśpiewała kilka piosenek, potańczyła, zebrała gromkie brawa, ukłoniła się i pobiegła do pokoju, aby się bawić 🙂

Jak ten czas leci…

A Wasze dzieciaczki mają ulubioną bajkową postać, która zdecydowanie dominuje nad innymi?